„Nowe życie Kariny” Marta Nowik

 

➲ TYTUŁ  "Nowe życie Kariny”
 

➲ AUTOR Marta Nowik

 

➲ DATA PREMIERY 15.04.2024

 

➲ WYDAWNICTWO Emocje

 

➲ ILOŚĆ STRON 287

 

 

 

 

➲ OCENA  6/6

 

➲ OPIS

 

Wśród książek można znaleźć nie tylko piękne historie, lecz także nowe życie…


Karina wychowywała się w domu dziecka, marząc o przyszłości innej niż ta, która bywa udziałem wielu jej rówieśników. Na szczęście los okazuje się dla dziewczyny łaskawy i daje jej szansę na spełnienie dziecięcych pragnień. Praca w księgarni pozwala jej na to, by do wszystkich tych historii, które ją otaczają, dopisać własną – niepowtarzalną i pełną nadziei…

Ta wzruszająca opowieść, powstała z potrzeby serca i wciąż żywych wspomnień autorki. Marta Nowik doświadczenia, które zdobyła, pracując w domu dziecka, wplotła w przejmującą historię dziewczyny pragnącej za wszelką cenę wyrwać się z traumy dzieciństwa spędzonego w „bidulu”.

Pamiętnik Kariny, pełen autentycznych emocji i poruszających refleksji, to wyjątkowe świadectwo młodej kobiety, która z bolesnych doświadczeń przeszłości potrafiła uczynić swoją siłę i dzięki niej rozpocząć nowe życie.

➲ MOJE ODCZUCIA

 

 

Zawsze z wielką przyjemnością sięgam po kolejne książki Marty Nowik, gdyż doskonale wiem, że nie zawiodę się na ich zawartości. I tak właśnie było przy dzisiejszej pozycji. Zaczęłam czytać Nowe życie Kariny i po prostu przepadłam. Książka ta wywołała we mnie ogrom emocji, bowiem historia Kariny porusza do głębi.  

Karina wychowuje się w domu dziecka, ale skrycie marzy o lepszej przyszłości dla siebie. Trzyma się tam z Rozalką, która jest jej najlepszą przyjaciółką. Zawsze mogą na siebie liczyć. I choć w życiu naszej bohaterki pojawiają się problemy, to udaje się jej wyjść na prostą i realizować własne marzenia.

Jeśli każda sytuacja nas czegoś uczy, to ja nauczyłam się tego, że po każdej burzy kiedyś wychodzi słońce, a po każdej nocy przychodzi zawsze kolejny nowy dzień.

Marta Nowik w swojej najnowszej książce ukazuje nam życie dzieci w domu dziecka. Zrobiła to w realny sposób, tym bardziej że sama pracowała w tym miejscu. Życie w domu dziecka z całą pewnością nie należy do najprzyjemniejszych. Wychowankowie takiego miejsca niejednokrotnie czują się gorsi od innych, nie raz i nie dwa stają się obiektem kpin i żartów. A tak naprawdę to przecież dzieci, które nie miały łatwo w życiu i z różnych przyczyn (niezależnych od nich) trafiły do tego miejsca. Nie powinny się czuć gorsze, ale czasem to nie jest takie łatwe. Nasza Karina miała wsparcie w Rozalce, która zawsze jej powtarzała, że ma potencjał. Dodatkowo poznanie Bartka pozwoliło jej jakoś przetrwać.

Życie pisze dla nas najróżniejsze scenariusze i nigdy nie możemy przewidzieć co będzie jutro, pojutrze czy za miesiąc. Niekiedy to co nas nie zabije to nas wzmocni. Najlepszym tego przykładem jest Karina. To niezwykła dziewczyna, która nade wszystko pragnie normalnie żyć i być szczęśliwa. W życiu zalicza kilka upadków, ale zawsze się jakoś z nich podnosi. Ktoś kiedyś złamał jej też serce, później trafiła na psychopatę. Uczyła się na własnych błędach, a wszystkie popełniane przez nią błędy czyniły z niej jeszcze silniejszą kobietę. Jej drugą przyjaciółką po Rozalce stała się Paulina. Dziewczyna chorująca na nieuleczalną chorobę, ale pełna życia i empatii dla innych. Z Kariną tworzą duet idealny i zawsze mogą na siebie liczyć. Razem prowadzą księgarnię, która staje się ich drugim domem.

Miłość ma różne oblicza, a autorka przedstawia nam je w swojej powieści. Czasem trzymamy się kogoś wierząc, że ta osoba nas uratuje, choć ona tak naprawdę tylko z nas szydzi. Niestety, bywa że ciężko uwolnić się od swojego oprawcy. Trzeba znaleźć w sobie ogrom siły, aby z nim walczyć, aby nie pozwalać mu siebie niszczyć. Takie osoby są w stanie zrobić wszystko, aby obniżyć nasze poczucie własnej wartości. Nie możemy do tego dopuszczać.

Nasza historia nie była tą z wyśnionego katalogu romantycznych miłości ze szczęśliwym zakończeniem. Zawsze czułam, że nasza bajka dobrze się nie skończy. Trwanie w czymś, co nie daje szczęścia i spełnienia, tłumaczyłam sobie przekonaniem, że na nic lepszego nie zasługuję. Od zawsze, odkąd tylko sięgam pamięcią, tak o sobie myślałam.

Doskonała kreacja bohaterów. Pokochałam Karinę, Paulinę, Bartka oraz Przemka. Za co? Przekonacie się sami sięgając po tę pozycję, ja nie chcę za wiele zdradzać. Pomysł na fabułę niezwykle interesujący, a sama powieść napisana prostym i przyjemnym w odbiorze językiem. Emocje wylewają się na każdej stronie, tak naprawdę ciężko przejść obojętnie obok tej pozycji. Marta Nowik porusza w niej trudne, ale niezwykle ważne problemy z jakimi mierzy się na świecie wiele dzieci z „bidula”.

Nowe życie Kariny to niezwykła historia dziewczyny wychowującej się w domu dziecka. Dziewczyny z nadzieją w sercu na lepszą przyszłość i nowe życie. Emocje gwarantowane. Polecam z całego serca!

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję Autorce.

Czytaj więcej »

Zapowiedź patronacka „Jestem przy tobie” Elżbieta Stępień

 

Jest mi niezmiernie miło ogłosić, iż mój blog Czytaninka objął patronatem medialnym książkę Jestem przy tobie Elżbiety Stępień. 

Premiera 11.10.2024

Opis książki 

I znów podążamy wraz z Aniołem za osobą, która stoi na życiowym rozdrożu. Tym razem przenosimy się do Wenecji. To tu, pośród urokliwych uliczek i mostów, Aleksandrę otula najpiękniejsze z uczuć, a po latach skrzydło zatroskanego Anioła. Co takiego się wydarzyło, że serce kobiety zasklepiło się w bólu i pogubiło w uczuciach? By zgłębić przyczynę i ruszyć z pomocą, niebiański opiekun znów udaje się w retrospekcyjną podróż po życiu bohaterki. Co odkryje? Czy, gdy już pozna prawdę, zdoła zatrzymać zacieśniające się wokół niej zło? I czy uda mu się umiejętnie podłożyć nogę, by znów połączyć dwoje przeznaczonych sobie ludzi? 

Nieoczekiwanie dla siebie (i czytelnika!) Anioł dowiaduje się czegoś zaskakującego i o sobie. Wędrując z nim poprzez czas, odwiedzimy barwne Trójmiasto, podążymy do urokliwej Kuźnicy. Jakie sekrety skrywają te miejsca?

Ostatnia część z serii Czego nie wiesz o Aniołach porusza i daje do myślenia, przywołuje uśmiech, ale i wyciska łzę. To po prostu piękna opowieść o miłości, o jakiej marzy każdy z nas, i o złu, które próbuje ją zniszczyć. Czy  bezskutecznie?  Koniecznie sprawdźcie sami. Ja się nie zawiodłam. (Agnieszka Kazała)

Czytaj więcej »

„Z pamiętnika jeża Emeryka” Marta Wiktoria Trojanowska [PATRONAT MEDIALNY]

 

➲ TYTUŁ  "Z pamiętnika jeża Emeryka”
 

➲ AUTOR Marta Wiktoria Trojanowska

 

➲ DATA PREMIERY 16.09.2024

 

➲ WYDAWNICTWO Lucky

 

➲ ILOŚĆ STRON 224

 

 

 

 

➲ OCENA  6/6

 

➲ OPIS

 

Dziewięcioletnia Pola – jak niemal każde dziecko w jej wieku – pragnie posiadać jakieś zwierzątko. Takie do przytulania i głaskania. Rodzice decydują się jednak na kupienie zwierzęcia, które stanie się zaskoczeniem dla wszystkich domowników. Nie od razu także zdobędzie serce właścicielki, mimo że plan był zupełnie inny.
Historia sympatycznej rodzinki, która przyjęła pod swój dach afrykańskiego jeża pigmejskiego, udowadnia, że przy dużej cierpliwości i akceptacji można zyskać przyjaciela z kolcami. Staje się to jednak wyłącznie na jeżowych zasadach…

➲ MOJE ODCZUCIA

 

 

Podejrzewam, że tak samo jak Pola tak i większość z nas będąc w podobnym wieku (9 lat) do niej, marzyło aby mieć własne zwierzątko. Do kochania, przytulania i głaskania. Dlatego pojawienie się jeża w domu Poli i jej rodzinki okazało się niemałym wyzwaniem, bowiem Emeryk zaskoczył ich w wielu sytuacjach. Jak się zapewne domyślacie ciężko zaliczyć jeża do kategorii zwierząt, które można głaskać bez przerwy, zwłaszcza, że posiada on ogrom igiełek.

Marta Wiktoria Trojanowska przedstawia nam świat jeża z trzech różnych perspektyw – Poli, mamy oraz samego jeża. Dzięki czemu mamy dokładny obraz odczuć każdego z tych bohaterów i lepsze spojrzenie na poszczególne zdarzenia. Pola początkowo jest zawiedziona nowym zwierzątkiem, nie dość, że kiedy ona nie śpi to jeż śpi, a kiedy ona się kładzie to jeż się budzi, to ciężko od razu zdobyć zaufanie nowego domownika. Potrzeba do tego pokładów cierpliwości.

Historia autorki choć zwrócona głównie do młodych czytelników to jednak jest doskonałą lekturą również i dla dorosłych. Pokazuje nam, że wzięcie do domu jakiegokolwiek zwierzęcia wiąże się z zapewnieniem mu odpowiednich warunków, opieki oraz samym poznaniem danego zwierzęcia. Musimy bowiem pamiętać, że zwierzę nie jest zabawką, którą możemy rzucić w kąt, jeśli nam się znudzi. Warto zatem jest najpierw zapoznać się z informacjami na temat zwierzaka, aby później nie być rozczarowanym. Jeż pigmejski jest specyficznym zwierzątkiem o którym trzeba mieć odpowiednią wiedzę. Pola i jej mama przekonały się o tym na własnej skórze, tak naprawdę poznając Emeryka dopiero, kiedy pojawił się w ich domu. Uczyli się zatem siebie nawzajem krok po kroku.

Uważam, że takie pozycje jak ta są warte uwagi i poświęcenia im czasu. Najmłodsi czytelnicy mogą bowiem dowiedzieć się, że każde zwierzę potrzebuje odpowiedniej opieki i warunków. Bardzo fajnie, że mogliśmy tutaj bliżej przyjrzeć się właśnie jeżowi. Widziałam raz pigmejskiego na własne oczy, ale poza tym często spotykam takie nasze zwykłe na podwórku. Ich naturalną reakcją na obronę jest zwijanie się w kulkę, ale często można usłyszeć również fuczenie.

Emeryk zmieniając miejsce zamieszkania czuł się niepewnie i normalne było, że jego reakcją obronną był atak. Od jego najgorszej strony poznał go tata. Mama i Pola miały chwilę zwątpienia, ale jednak się nie poddawały i krok po kroku zaprzyjaźniały się z jeżem. Uczyli się siebie nawzajem. Jeśli jesteście ciekawi czy im się udało zaprzyjaźnić koniecznie musicie sięgnąć po tę pozycję.

Marta Wiktoria Trojanowska w swojej książce posługuje się piękną i przejrzystą polszczyzną. Stara się uświadomić nam, jak wielką trzeba wziąć na siebie odpowiedzialność chcąc posiadać własnego zwierzaka. I że czasem trzeba się dostosować do zasad naszego nowego mieszkańca, a nie odwrotnie. Książka zawiera również piękne ilustracje, które dopełniają tę książeczkę.

Cztery miesiące, odkąd Emeryk do nas trafił. Cztery miesiące pełne przygód i wzajemnego poznawania swoich światów. I lekcja wyrozumiałości. Emeryk pokazał nam, że nawet tak maleńkie zwierzątko wnosi do ludzkiego świata wiele radości i przemyśleń. Ale wnosi też swoje zasady, które należy szanować.

Z pamiętnika jeża Emeryka to ciepła rodzinna opowieść o chęci posiadania zwierzęcia w domu, ale także historia pokazująca nam, jak wiele musimy się uczyć i posiadać w sobie pokłady cierpliwości. Zachęcam do przeczytania.  

Za możliwość przeczytania, zrecenzowania i patronowania serdecznie dziękuję

 

 

Czytaj więcej »

„Łapacz snów” Karolina Filuś [PATRONAT MEDIALNY]

 

➲ TYTUŁ  "Łapacz snów”
 

➲ AUTOR Karolina Filuś

 

➲ DATA PREMIERY 31.08.2024

 

➲ WYDAWNICTWO Bookend

 

➲ ILOŚĆ STRON 400

 

 

 

 

➲ OCENA  6/6

 

➲ OPIS

 

Weronika jest młoda, atrakcyjna i szczęśliwa. Niestety, kilka miesięcy po ślubie umiera jej kochający mąż i kobieta zostaje sama. Tonie w długach, żyje wspomnieniami i nie może otrząsnąć się z żałoby. Przez wiele miesięcy codziennie odwiedza grób męża, nie zdejmuje obrączki i nie myśli o nikim innym.

➲ MOJE ODCZUCIA

 

 

Weronika bardzo długo tkwi w żałobie z której nie może się otrząsnąć. Śmierć męża krótko po ślubie to ogromny cios. Ciężko poradzić sobie z tą stratą. Jej codzienność to dom, praca i odwiedziny na cmentarzu.
Konstancja nie może patrzeć na cierpienie swojej najlepszej przyjaciółki, dlatego postanawia odwiedzić pewną agencję i poprosić o pomoc przystojnego Przemka. Ten początkowo odmawia, ale kiedy poznaje historię Weroniki zmienia zdanie. Wie, co czuje kobieta, bo sam stracił swoją narzeczoną, którą odebrała mu choroba i wie jak ważna przy tym jest pomoc innych osób.
Obok Weroniki kręci się też Antek, który myśli, że ta będzie jego.
Czy zatem Weronika odzyska wiarę w życie i otworzy się na nową miłość?

Miała być tylko dodatkowym zajęciem po godzinach, a ja miałem tylko sprawić, żeby otworzyła się na ludzi, zrzuciła pancerz i zaczęła żyć. Co poszło nie tak?

Zaczęłam czytać tę powieść i po prostu przepadłam już od pierwszych stron. Emocje, które wręcz wylewają się z każdej strony powieści to coś co kocham. Wspólnie z bohaterami przeżywałam więc ich losy, zwłaszcza z Weroniką i Przemkiem, których ogromnie polubiłam, w przeciwieństwie do Antka.

Weronika jest młoda, atrakcyjna i niezwykle doświadczona przez życie. Utrata męża odcisnęła na niej duże piętno. Pomimo dwóch lat od jego śmierci ona wciąż nie może się otrząsnąć. Jest niezwykle empatyczną kobietą, która uwielbia dzieci.

Przemek prowadzi pewną agencję, sam stracił kiedyś narzeczoną, która umarła. Dlatego czuje, że musi spróbować pomóc Weronice. Nie przewidział tylko jednego, że ta kobieta odmieni także i jego życie.

Antek to bogaty dupek, który myśli, że dostanie wszystko to, czego chce. A jeśli coś nie idzie po jego myśli, to posuwa się do haniebnych czynów, aby osiągnąć swój cel. Jest arogancki, nachalny i bezwzględny, po prostu okropny z niego człowiek.

Karolina Filuś doskonale wykreowała swoich bohaterów, ukazując każde emocje jakie w nich siedzą. Realnie oddała charakterystykę osób, które mierzą się z żałobą po utracie bliskiej osoby. Oczywiście, każdy z nas inaczej może przeżywać śmierć bliskiej osoby, jedno jednak jest pewne – w takich chwilach dobrze mieć wsparcie życzliwych nam osób. Śmierć jest naturalną koleją życia, jednak kiedy dotyka młode osoby, czujemy wtedy, że świat jest niesprawiedliwy, bo one miały przed sobą jeszcze całe życie. Być może właśnie dlatego żałoba trwa wtedy o wiele dłużej.

Narracja w powieści poprowadzona jest z różnych punktów widzenia, dzięki czemu lepiej poznajemy każdego z bohaterów, a zwłaszcza jego myślenie. Całość napisana jest prostym językiem, łatwym w odbiorze. Zresztą tak jak już wspominałam, powieść porywa od pierwszych stron i naprawdę trudno się od niej oderwać. Akcja powieści toczy się swoistym tempem, mamy tutaj wiele zaskakujących momentów, których zupełnie nie możemy się spodziewać. Są chwile smutku, ale i radości. Jesteśmy świadkami otwierania się na nowo na życie, a także na miłość.

Oprócz utraty bliskiej osoby, autorka ukazuje nam również trudne relacje rodzinne, między innymi wypieranie się własnego dziecka, bo te nie chce żyć według ich zasad. Poznajemy rodziców, którzy kompletnie nie przejmują się losem cierpiącej córki i za nic w świecie nie chcą jej pomóc.  Są też inni rodzice, dla których alkohol gra pierwsze skrzypce, i którzy wcale się nie przejmują, że ich dzieci chodzą głodne i nie mają co jeść.
Także jak sami widzicie, książka porusza wiele ważnych problemów z którymi ciężko sobie poradzić. Ale jak to się mówi, dla chcącego nic trudnego, bo w gruncie z każdej sytuacji jest jakieś wyjście.

Serce boli, kiedy doświadczona przez życie Weronika, nagle kolejny raz znajduje się w niezwykle trudnej sytuacji i ponownie zaznaje krzywdy. To co ją spotyka po prostu przeraża. Czy zatem kolejny raz będzie w stanie się jakoś pozbierać?

Prawdziwe zło wygląda niepozornie, czasem wręcz jest piękne. Kusi nas i nęci, a kiedy odważymy się zrobić krok w jego stronę, zaciska na nas łapska z taką siłą, że nie sposób wyswobodzić się z jego uścisku. Wtedy stajemy z nim sam na sam, a walka, jaką przyjdzie nam stoczyć, nierzadko kończy się sromotną porażką.

Łapacz snów to powieść o ogromnym ładunku emocjonalnym obok której nie sposób przejść obojętnie. Porusza serce do głębi i sprawia, że czytelnikowi niejednokrotnie lecą łzy z oczu. To historia o stracie, żałobie, ale także odrodzeniu się na nowo. Gorąco polecam.

Za możliwość przeczytania, zrecenzowania i patronowania serdecznie dziękuję

Czytaj więcej »

Zapowiedź patronacka „Z pamiętnika jeżyka emeryka” Marta Wiktoria Trojanowska

 

Jest mi niezmiernie miło ogłosić, iż mój blog Czytaninka objął patronatem medialnym książkę Z pamiętnika jeża Emeryka Marty Wiktorii Trojanowskiej. 

Premiera 16.09.2024 

Opis książki 

Pola – jak niemal każde dziecko w jej wieku – pragnie posiadać jakieś zwierzątko. Takie do przytulania i głaskania. Rodzice decydują się jednak na kupienie zwierzęcia, które stanie się zaskoczeniem dla wszystkich domowników. Nie od razu także zdobędzie serce właścicielki, mimo że plan był zupełnie inny.

Historia sympatycznej rodzinki, która przyjęła pod swój dach afrykańskiego jeża pigmejskiego, udowadnia, że przy dużej cierpliwości i akceptacji można zyskać przyjaciela z kolcami. Staje się to jednak wyłącznie na jeżowych zasadach…

Czytaj więcej »

„Lekarstwo na miłość” Agnieszka Łepki [PATRONAT MEDIALNY]

 

➲ TYTUŁ  "Lekarstwo na miłość”
 

➲ AUTOR Agnieszka Łepki

 

➲ DATA PREMIERY 27.08.2024

 

➲ WYDAWNICTWO Replika

 

➲ ILOŚĆ STRON 352

 

 

 

 

➲ OCENA  5/6

 

➲ OPIS

 

Zosia wyszła za mąż, żeby zrobić na złość chłopakowi, który był jej pierwszą wielką miłością. Kiedy po latach prawie udało jej się o nim zapomnieć, los nieoczekiwanie postawił go na jej drodze: starszego o dwadzieścia lat, lecz wciąż tak samo przystojnego.
Ola jest żoną Marka, wspólnie wychowują dwójkę dzieci i mieszkają w starym, zaniedbanym domu. Podobnie jak Zosia, Ola nie jest szczęśliwa w małżeństwie. Ona i  Marek oczekują od życia czegoś innego. Po prostu mieli pecha, że się spotkali, a później zabrakło im odwagi, by coś zmienić.
Żadna z kobiet jeszcze nie wie, że życie szykuje im niespodzianki i tylko od nich zależy, czy postawią siebie na pierwszym miejscu i wykorzystają podarowane szanse.

➲ MOJE ODCZUCIA

 

 

Twórczości Agnieszki Łepki miałam okazję patronować już wcześniej, więc kiedy padła propozycja objęcia patronatem nowej książki bardzo się ucieszyłam. Tym razem autorka stara się nam pokazać, że istnieją prawdziwa miłość, która jest w stanie przetrwać dosłownie wszystko: lata rozłąki, małżeństwo z inną osobą, wszelkie niedogodności życiowe. Bo jeśli się kocha prawdziwie to już praktycznie na zawsze. Losy jednak różnie się układają i czasem z pewnych przyczyn się rozstajemy, ale miłość i tęsknota i tak pozostają.

Zosia wyszła za mąż za Kamila, aby zrobić na złość swojej wielkiej pierwszej miłości – Marcinowi. Tak naprawdę jednak to ona sama cierpiała z powodu tego małżeństwa. Chociaż jej mąż zarabiał dobrze i niczego im nie brakowało, to nie było między nimi miłości. Do tego Kamil okazał się być niezłym gagatkiem, a jego wyczyny wołały o pomstę do nieba.

Ola ma męża Marka i dwójkę dzieci, mieszkają w starym domu w dodatku z jej teściową na karku. Z teściową, której nic nie pasuje i o wszystko ma pretensje. Ola nie jest szczęśliwa w tym małżeństwie. Kiedy ona chciałaby gdzieś pojechać i zwiedzić trochę świata, jej mąż najlepiej siedziałby w domu.

Życie lubi pisać własne scenariusze i szykuje dla obu kobiet niespodzianki. Tylko czy znajdą w sobie tyle siły, aby zawalczyć o siebie same?

Książka została napisana z czterech różnych perspektyw, dzięki czemu poznajemy życie z perspektywy każdej z tych osób. Niektóre życia są bardzo barwne, wręcz włos się jeży na głowie kiedy się je czyta. Niewątpliwie nie polubiłam żadnej męskiej osoby, zwłaszcza Kamila i Marka. Obaj panowie mają swoje za uszami, ale kiedy ich żony chciałyby coś zmienić, tym się to nie podoba. Zosię i Olę polubiłam, choć dziwiłam im się początkowo jak mogą trwać w takich daremnych małżeństwach, w których za grosz nie są szanowane. Mężczyźni, jak to mężczyźni, myślą że wszystko im wolno i że zawsze ujdzie im to na sucho. Dlatego kiedy obie panie postanowiły wziąć sprawy w swoje ręce, uśmiech nie schodził mi z twarzy. Podobała mi się ta ich przemiana, choć nie wszystko co robiły popierałam.

My kochanki jesteśmy wykwintnymi daniami, które wy – wiarołomni mężowie częstujecie się, gdy uda się wam urwać z łańcucha.

Świetna kreacja wszystkich bohaterów. Autorka przestawiła ich złe i dobre strony niczego przy tym nie koloryzując. Pokazała, że człowiek uczy się na własnych błędach przez całe życie. A przede wszystkim uświadomiła nam czytelnikom, że w życiu nie możemy tylko i wyłącznie myśleć o innych, ale przede wszystkim o sobie. Bo co nam po tym, że uszczęśliwiamy wszystkich w koło, skoro sami jesteśmy nieszczęśliwi.
W książce zostały zawarte wszystkie emocje, które towarzyszą zarówno postaciom jak i udzielają się nam samym. Możemy liczyć i na dobrą zabawę, ale również na rozczarowanie pewnymi osobami.

Miłość pojawia się sama, nieproszona, czasem ta pierwsza okazuje się być ostatnią. Ale jako, że jesteśmy tylko zwykłymi ludźmi, popełniamy błędy i uczymy się na nich. Nie zawsze wszystkie nasze decyzje są dobre, bo zdarza się i tak,  że niezwykle nas męczą. Trzeba się wtedy zastanowić, czy czasem nie warto czegoś zmienić we własnym życiu, aby być szczęśliwym.

Lekarstwo na miłość to powieść, która wciągnie was już od pierwszych stron. Ukaże nikczemnych mężów, którzy zamiast dbać o swoje żony, mają kosmate myśli w głowie. Los przygotuje niespodzianki dla kobiet, a czy po nie sięgną przekonacie się sięgając po tę pozycję. Polecam.

Za możliwość przeczytania, zrecenzowania i patronowania serdecznie dziękuję

 

Czytaj więcej »

Zapowiedź patronacka "How do you trup?" Iwona Banach

 

Jest mi niezmiernie miło ogłosić, iż mój blog Czytaninka objął patronatem medialnym książkę How do you trup? Iwony Banach. 

Premiera 10.09.2024

Opis książki 

Knajpa i hotel w kościele, ogród na cmentarzu... A kto bogatemu zabroni?

Gdy do dyspozycji ma się miliony, można nawet urządzić hotel w kościele, a cmentarz przerobić na ogród. Elwira i Ewaryst mają pieniądze i fantazję, a na inauguracji obiektu pojawia się światowe towarzystwo. Pewna tajemnicza amerykańska wdowa, chłopak podający się za demonologa oraz jego dziewczyna-jasnowidzka posiadająca elektryczny pas cnoty. Impreza jednak nie ma szans dojść do skutku, bowiem Amerykanka znajduje w ogrodzie zwłoki hotelowego kucharza i twierdzi, że to… jej zmarły mąż. Policja próbuje rozwikłać intrygującą zagadkę, ale to nie jest proste. Media szaleją, wymyślone demony zaczynają żyć własnym życiem, a miejscowi próbują zarobić na lokalnej sensacji. Czy uda się wyjaśnić zagadkową śmierć? Jaką rolę w śledztwie odegrają influencer Andaluzja John oraz miejscowy pijaczyna Mietek Nalazek?

Czytaj więcej »

"Córki czarnego munduru" Sylwia Trojanowska

 

➲ TYTUŁ  "Córki czarnego munduru”
 

➲ AUTOR Sylwia Trojanowska

 

➲ DATA PREMIERY 14.08.2024

 

➲ WYDAWNICTWO Marginesy

 

➲ ILOŚĆ STRON 304

 

 

 

 

➲ OCENA  6/6

 

➲ OPIS

 

Miasto czarnych mundurów, mrocznych myśli, odrażających czynów. Miasto honorowych ludzi, gestów poświęcenia, odruchów dobra. 

Lata trzydzieste XX wieku. Młodziutka Ingrid wiedzie zwyczajne i szczęśliwe życie w niemieckich Pyrzycach. Wychowana z dala od nazistowskiej doktryny, z poszanowaniem dla drugiego człowieka, otwarta na wielokulturowość, nie pojmuje tego, co się dzieje w Trzeciej Rzeszy. Kiedy umiera jej babcia, która dotychczas roztaczała nad nią parasol bezpieczeństwa, dziewczyna musi szybko wydorośleć. Zaraz potem w jej życiu pojawiają się mąż i córki, a na horyzoncie - widmo wojny. 

Ingrid jeszcze nie wie, z czym przyjdzie się jej mierzyć. Do jakich czynów będzie musiała się posunąć, by uratować to, co dla niej najcenniejsze? Kim będzie musiała się stać, by ocalić ułudę normalności? I jaki ma w tym wszystkim udział kobieta o białych oczach? 

To nie jest opowieść o miłości, choć czuć ją między wierszami, lecz opowieść o zbrodniach, choć nie tak oczywistych, jak mogłoby się wydawać.

➲ MOJE ODCZUCIA

 

 

Sylwia Trojanowska po raz kolejny bierze na swoje barki powieść obyczajową z historią w tle.

Myślą, że wojna cokolwiek im przyniesie. Tylko spokój nam może coś dać, a nie rozbijanie się po świecie. Wojna to ból, śmierć i żałoba. Czasami chwila glorii. Ale za każdą, absolutnie każdą glorią kryje się ludzki dramat. Dramat jednych albo drugich. A czasami i jednych, i drugich.

Ingrid poznajemy w chwili, w której pragnie odebrać sobie życie, bo nie widzi już dla siebie ratunku. Właśnie wtedy na jej drodze staje Wilhelm, który nie tylko ją ratuje, ale także wychodzi z propozycją na którą dziewczyna przystaje. Jej los ma się odmienić, ale czy aby na pewno? Czy życie u boku człowieka, który w pełni jest oddany i zafascynowany Hitlerem może być spokojne?

Ingrid to dziewczyna, która już trochę w swoim życiu przeszła. Rodzice zginęli w wypadku, opiekowała się nią babcia Laura, ale kiedy i ona zmarła z woli ciotki musiała wstąpić do nazistowskiej młodzieżówki. Tak naprawdę Ingrid była apolityczna tak samo jak jej babcia, ale to życie zmusiło ją do tego, że musiała stać się lekką nazistką. Nigdy jednak los innych osób nie był jej obojętny. Poślubiła Wilhelma, ponieważ będąc w ciąży nie widziała dla siebie innego wyjścia. Jej małżeństwo nie było jednak usłane różami, a jej mąż niejednokrotnie podnosił na nią rękę.

Wilhelm, ponad dwie dekady starszy od Ingrid, mężczyzna bez jednej nogi, Za Adolfem Hitlerem poszedłby w ogień. Zapalony nazista, który pomiata innym nacjami i słabszymi od siebie. Pragnie być kimś w świecie Rzeszy, pnie się po trupach do celu. Ingrid podobała mu się od początku, a kiedy okoliczności mu sprzyjały pojął ją za żonę. Tak naprawdę jednak nigdy jej nie kochał, ona była mu potrzebna do zdobywania kolejnych trofeum.

Autorka w swojej powieści ukazuje nam obraz hitlerowskich Niemiec. Z każdą kolejną przeczytaną stroną ten obraz staje się coraz bardziej ostrzejszy. Kolejne daty, wydarzenia czy też sytuacje tylko umacniają nas, że znajdujemy się właśnie w Rzeszy. Jesteśmy świadkami wielu okrucieństw Niemców względem Żydów czy innych nacji, które dla nich były słabe i nic nie warte.

Wspólnie z bohaterami powieści odbędziemy niejedną podróż do teatru czy też kina. Ingrid kochała sztukę i emocje. Po każdym spektaklu mogłaby godzinami rozprawiać o przedstawieniu. Była obyta w tym temacie lepiej niż jej własny mąż, który tak naprawdę nie interesował się sztuką. Dla niego najważniejsze były ważne persony i korzyści, które mogłyby mu przynieść.

Doskonała charakterystyka bohaterów, którzy w pełni oddają swoje role jakie przyszło im tutaj odegrać. Mamy tutaj całą gamę różnorodności wśród naszych postaci. Są czarne charaktery, ale pojawia się również wiele dobrych. Akcja powieści nie toczy się jakoś błyskawicznie, powoli krok po kroku wkraczamy w głąb Rzeszy i powoli przygotowujemy się do wybuchu wojny. Ta widoczna jednak jest tylko w rozmowach, gazetach czy samych pogrzebach.

Łzy nie są oznaką słabości, a głębokiej wrażliwości.

Córki czarnego munduru to powieść, w której nie zabraknie emocji. Widać ogrom pracy włożony przez autorkę w napisanie tej powieści. To nie jest opowieść o miłości, lecz o zbrodniach. Książka pochłania bez reszty. Polecam. 

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania serdecznie dziękuję Autorce oraz

Czytaj więcej »